میر یار بیگ خان دروازی

برادر مهتر میر زمان الدين خان والي كابل وهرات و از خواهرزاده گان محمد ولی خان ، شخص ادیب وشاعر منوری بود ، که در جمعیت مشروطیت دوم شامل و با عبدالرحمن لودين وعبدالهادی داوی زندانی شد و با جلوس امانی رهایی یافت و در هیئت سفارت فوق العاده سیار بریاست محمد ولی خان عضویت داشت ولی روزیکه این هیئت از کابل حرکت میکرد ، با سکته قلبی از اسب افتادواز جهان رفت.

وی هم شعر میگفت و هم شاعرشناس بود و تذکر  یی بنام " آتش فشان" نوشته بود که متاسفانه بعد از مرگش از بین رفت و بدست باز نیامد.

عبدالهادی داوی که از یاران هم زندان او بود ، بعد از مرگش در بارۀ سیرت و صورتش مقالتی در امان افغان نوشت و ذوق ادبی او را ستود. در ایام محبس هنگامیکه سختی های تحمل فرسای زندان را با نرمی های مزاج شاعرانه و لطیف احباب میسنجید میگفت : 

ماتنک ظرفان حریف اینقدر سختی نه ایم

دانه اشکیم و مارا گردش چشم آسیاست