نامۀ لارد آکلیند به امیر دوست محمد خان
سمله ۲۷ اپریل ۱۸۳۸
بعد از احترام: نامۀ شما رسید و از محتویات آن مطلع شدم مایۀ بسیار تأسف است که شما نیات حسنه مرا موافق منافع خود ندیده و نپذیرفتید من دربارۀ موافقۀ شما با مهاراجه رنجیت سنگه تا جائی که میتوانستم و یا بنظر من منصفانه نه می آمد کوشیدم، و جهت رفع اختلافات ناپسندیده ایکه بین شما بوجود آمده میانجی گری کردم.
از احساساتیکه شما اکنون به من اظهار کرده اید چنین روشن میشود که دخالتِ آینده من درین موضوع به نتیجۀ سود بخشی نخواهد رسید و بنابران در چنین اوضاع نا مناسب بودن سر الکسندر و هیئت کارکنان ما تحت او در افغانستان به نتیجه ایکه من در ارسالشان انتظار داشتم نخواهد رسید و ازین روست که بایشان امر دادم تا به هند باز آیند. بعد از آنکه این امر من بایشان برسد از شما خواهش ترخیص کرده و بعد از اخذ اجازت به اینطرف حرکت خواهند کرد. در خاتمه توجه و مهربانی ایکه شما با اعضای این هیئت حین سکونت کشور شما مبذول داشته اید تصدیق و اعتراف مینمایم (امضای آکلیند)