امید لطف

دیدار تو جنت نعیم است

هجران تو دوزخ و جحیم است

یکره نظری بحال من کن

کز تیغ غمت دلم درونیم است

آنکس که شب فراق دیده

از روز جزا و را چه بیم است

دوزخ نرسد بفرقت دوست

هر چند عذاب او الیم است

عیسی نکند علاج دردش

انکس که ز هجر تو سقیم است

کی میل کند بسوی جنت

انکس که بکوی تو مقیم است

یارب کرم تو هست اعظم

هر چند گناه من عظیم است

نومید مشر ز لطف عاشق

کو راحم و نام او رحیم است

«محجوبه » بخواه حاجت خویش

از درگه حف که او کریم است