السابع هرمز بن نرسی

بروایت تاریخ طبری با خلق بد خوئی کرد، چنانکه خلق از وی نفرت گرفتند . چون او را معلوم شد توبه کرد، و با خلق نیکوئی کردن گرفت و ممالک ضبط کرد، و در وقت رحلت از دنیا فرزند نداشت مگر زن او حامله بود وصیت کرد، که اگر پسر آید او را شاپور نام کنند . ملک عجم ششماه معطل بود و بی پادشاه . و همگنان بر قرار می بودند، تا پسر آمد شاپور نام کردند و تاج از بر گاهوارۀ او بیاویختند . 

آورده اند: که این هرمز دختر ملکی را بزنی کرد، آن دختر او را دست نداد و ( موبد ) موبدان ( ۲ ) را بطلبید حاضر نبود، پسرش را بپرسید ( فرمود ( ۳ ) : که هر که ) در پادشاهی عاصی گردد ( ۴ ) ، سزای او از چه بود ؟ گفت: او را بباید کشت، مگر زن یا دیوانه یا کودک ! گفت چه گوئی اندر آنچه او را کشتن واجب نبود ( ۵ ) ، آنکس که در کشتن او اشاره کند بروی چه واجب آید ؟ گفت: او را بباید کشت پس موبدان را بکشت . مدت ملک هرمز بن نرسی هفت سال بود و پنج ماه. و الله اعلم