منشی عطا محمد شکار پوری
باین نام دو نفر برادر در سندهـ و افغانستان کارها کرده اند که پدر شان رابرت ولیم استویک (۱۸۶۵-۱۷۷۲ نامداشت. یک فرزند او ایدوارود بیک هوس ایستویک است ف که در سنه ۱۸۱۴ بدنیا آمده و در کالج چارتر هوس و میرتوت اکسفورد درس خواند. و بسال ۱۸۳۶ ع به لشکر بمبئی در امده، بآخوتن السنه شرقی پرداخت، و در دوایر سیاسی کاتهیاوار و سند کار میکرد. وی مخصوصا در تاریخ ایران و سند مطالعاتی داشت. و یک فرهنگ زبان سندهی را نیز تالیف کرد. در سنه ۱۸۴۲ بعلت بیماری از هند برامد. و در فرانکفورت مطالعات لسانی خود را دوام داده و گرامر مقایسوی بوپ را ترجمه کرد، تا که در ۱۸۴۵ استاد هندوستانی ایست اندیا کالج و عضو جمعیت شاهی شرقی گشت. و در سنه ۱۸۵۱ معاون سر دبیر سیاسی دیوان هند، و در ۱۸۶۰ سر دبیر سفارت تهران بود، و تا ۱۸۶۳ به نشر جریدۀ پرداخت. و بعد ازان در هند بعهدۀ سکرتری داخلی کار کرد. و مشاغل علمی خود را دوام داده، ترجمه گلستان و انوار سهیلی و باغ و بهار و دیگر کتب شرقی را با انگلیسی انجام نمود. و گرامر هندوستانی و مشاهدات خود را در سند و ایران وقیصر نامۀ هندف و چندین ماده را در دائرة المعارف برطانوی نوشت. وفاتش در ۱۶ جولائی ۱۸۸۳ ع است.
اما پسر دوم کپتن رابرت ولیم جوزلف ایستویک است که در سنه ۱۸۰۸ بدنیا آمد، و در وینچستر رس خواند. و در لشکر بمبئی ۱۸۲۶ بهند آمد. و در دوائر سیاسی بحیث معاون سر پوتنجر در سند کار میکرد. در سنه ۱۸۳۹ موفق آمد که با میران حیدر آباد معاهده ای عقد کند، و بوسیلۀ آن حق حمل و نقل اموال التجاره را در دریای سند بگیرد.
جوزف در جنگ اول افغانان ۱۸۴۱ در قندهار مدیر لوازم جنگی جزنل نات بود و در همین سال به انگلستان رفت و در ۱۸۴۶ مدیر عمومی و در ۱۸۵۸ معاون رئیس کمپائی هند شرقی بود. و بتاریخ ۲۱ ستمبر ۱۸۵۸ عضو کونسل هند گشت نا که در ۱۸۶۸ متقاعد شد، و به ۲۴ فروری ۱۸۸۹ در گذشت. [-بیوگرافی هند ۱۳۱]