محوی

نوایی میگوید که او هراتی است اما در دیگر جا نیز طرح اقامت افکنده است. در پریشانی روزگار محو بوده و این مطلع از اوست.

دل چو صد پر کاله شد از جادوی توام

من بیک دل نه بصد دل عاشق روی توام