چه خوش است زندگی را همه سوز وساز کردن
از کتاب: دیوان علامه اقبال لاهوری
، قطعه
چه خوش است زندگی را همه سوز وساز کردن
دل کوه و دشت و صحرا به دمی گداز کردن
زقفس دری گشادن به فضای گلستانی
ره آسمان نوردن به ستاره راز کردن
بگداز های پنهان به نیاز های پیدا
نظری ادا شناسی بحریم ناز کردن
گهی جز یکی ندیدن به هجوم لاله زاری
گهی خار نیش زن را زگل امتیاز کردن
همه سوز ناتماممم همه درد آرزویم
بگمان دهم یقین را که شهید جستجویم