مبر حسینی معمایی

صاحب روضة الصفا (صفحهٔ ۸۹ جلد ۷) بعد از آن که مزایای روحانی و محسنات علمی و ادبی او را می ستاید در هویت جنابشان مینویسد: که میر حسینی معمایی چندین سال در مدرسهٔ اخلاصیه بوده به طلب علم

مشغولی می نمود اکثر متداولات علمی را تکمیل نموده در معما به درجه ای رسید که قلم نسخ بر تمام ماهرین آن صنعت کشید. در سنه ۹۰۴ از این دنیای گذشتنی گذشت و از خود یادگارهای روشن و بزرگی باقی گذاشت میگویند: رساله ای در فنّ معما نوشته و در آن کمال پرزوری خود را در آن صنعت نشان داده است و الحاصل مولانا میر حسینی معمایی در هرات تربیه یافته و هم در این سرزمین دفن گردیده است. قبرش در گنبد مدرسۀ اخلاصیه است امیر علی شیر این معما را از ایشان نقل مینماید که به

اسم ناصری سروده است:

شد به خوبی روی آن حور پریوش آفتاب

کس ندید از خاک و باد و آب و آتش آفتاب

غیر از این چیزی دیگر از آثار گرامیشان به دست نیآمد.