فواصل

در عصر بابر برای تعین فواصل کروه Kroh (کوس Kos ) مقياس طول بود که در حدود دو میل کنونی باشد، و هر گروه را به دهوه Dhawa تقسیم میکردند بابر بعد از فتح هند در ۹۳۵ هـ ۱۵۲۸م - طناب پیمایش را چنین تعین کرد:

۹ مشت – ۱ گز

۴۰ گز – ۱ طناب

۱۰۰ طناب – ۱ کروه (میل آن وقت)

بابر در سه بیت ترکی این مقیاس طول را نظم کرده و گوید : " چهار هزارگزم یک میل است، که مردم هندوستان آنرا کروه گویند، و هرگز مساویس با یک نیم کیوبت (کاری – ذراع)  که هر کاری شش مشت (توتام ) Tutam باشد، و هر مشت هم بطول شش ایلک (Ailik) (انج) است که هر انج درازی شش برنج دارد.

بدینصورت در عصر بابر طول یک کروه  ۰۰۰ ر ۲۹۶ ر ۱ برنج بود.