111

فعل

از کتاب: دستورزبان فارسی دری ، فصل زبان ، بخش دستور تشریحی زبان

فعل کلمه ایست که شدن کاری یا نشدن ،کاری بودن یا نبودن حالتی پذیرفتن یا نپذیرفتن حالتی را در پیوستگی به زمان و شخص بیان می دارد مراد از زمان معین یکی از سه زمان گذشته اکنون و آینده است پس هیچ فعلی بدون زمان نمیباشد . و هیچ فعلی بدون شخص نمی باشد.

هر فعل سه مفهوم کار یا حالت زمان و شخص را در بر دارد .

زمان رخداد، چنان که اشاره شد یا پیش از بیان جمله است که آن را ماضی یا گذشته میگویند پا پس از بیان جمله که مضارع یا آینده نامیده میشود و یا همزمان با بیان جمله که حال یا اکنون گفته میشود


زمان

ماضی                                        حال                      مضارع 

(گذشته )                                 ( اکنون )                   ( آینده )


کسی که چیزی میگوید گوینده یا اول شخص نامیده میشود کسی که به او چیزی میگویند شنونده یا دوم شخص است کسی یا چیزی که از او یا در بارۀ او یا آن سخن می گویند غایب یا دیگر کس یا سوم شخص خوانده میشود.

۱- متکلم یا اول شخص یا گوینده 

۲- مخاطب یا دوم شخص یا شنونده 

۳- غایب یا سوم شخص یا دیگرکس

هر کدام این شخصها یک تن یا چند تن اند که مفرد یا جمع نامیده

می شوند.