شیخ صالح محمد الکوزی

از علماء و شعرای پشتو است که در جلدک شمال شرقی قندهار سکونت داشت و با شاه بیگ خان کابلی که در حدود ۱۰۱۴ه‍ صوبه دار قندهار بود معاصر است . 

محمد هوتک شرح حال این عالم سخنگوی افغان را بحواله (تحفۀ صالح ) نگاشته که این کتاب را هم یکی از شاگردان وی ملا الله یار در شرح حال شیخ نوشته بود. او گوید: که محمد صالح به تدریس و ارشاد مردم می پرداخت و شخص عابد و بزرگواری بود، شاه بیگ خان اورا به کابل خواست ولی شیخ تمکین نکرد و چنین گفت: که من. حنای قناعت بپای بسته ام و نمی خواهم برای تحصیل ثروت در بدر گردم، و عقب متاع دنیوی بدوم، بلکی می خواهیم دنیا پیش می آید و ازان من باشد، این مطلب را شیخ در غزلی بزبان پشتو نوشت، و به شاه بیگ فزستاد، که آنرا محمد در خزینۀ خود ضبط کرده است(۲۱۹).