رفتن شاه جهان از کابل و ماندن صوبۀ بلخ به نذر محمد خان

هر چند قشون مغولیه در جنگهای صفحات شمال بشرحیکه پیشتر رفت مغلوب نیامدند ولی تاخت های مختلف اقوام اوزبک را هم جلو گیری کرده نتوانستند، و مصارف جنگها و قشون کشی های آن صوب هم زاید از عایدات آن گردید، بنابران شاه جهان مصلحت دید که معاذیر و عرایض نذر محمد خان را بسمع قبول اصغا نموده و صوبۀ بلخ را به سوی بسپارد، همان بود که میمنه و بلخ را به نذر محمد مذکور واگذارده و خود شاه جهان در اوایل رجب (۱۰۵۷ه‍) از کابل بطرف پشاور حرکت کرد و شهزاده اورنگزیب را هم از ولایت شمالی خواست، شهزاده در ۱۴شعبان از بلخ کوچیده و بعد از دیدن زحمات و تصادمات زیاد در راه که از طرف اقوام مسکونه آنجایها دید اوایل شوال  بکابل رسید و از آنجا به هند رفت و نذر محمد خان هم با پسر خود عبدالعزیز خان صلح کرد و در بلخ و میمنه حکمرانی مینمود۲۶.