دوره ماقبل آریائیها
ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﻋﻠﻤﻰ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﲤﺎﻡ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﲔ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻋﺼﺮﻫﺎﻯ ﺣﺠﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻏﺎﺭﻫﺎﻯ ﻛﻮﻫﻬﺎ ﺳپرﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻨﮓ ﺻﻴﻘﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺧﱰﺍﻉ ﻇﺮﻭﻑ ﺳﻔﺎﱃ ﻭ ﺑﺴﻂ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﻭ ﺯﻣﲔ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﻫﻠﻰ ﺳﺎﺧﱳ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻭ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﻔﺮﻍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻟﺘﺎﻫﺎ ﻭ ﻣﺼﺐ ﻫﺎ ﻭ ﻛﻨﺎﺭ ﺭﻭﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺩﺭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻣﺴﲑ ﺭﻭﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻬﺎﻯ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﳏﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺭﻭﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺑﺎ ﻫﻤﲔ ﺍﺳﺎﺳﺎﺕ ﻛﻠﻰ، ﲢﻘﻴﻘﺎﺕ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﺸﻨﺎﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﻭﺍﺿﺢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺎک ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﺯﻣﲔ ﻫﺎﻯ ﳎﺎﻭﺭ ﺁﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﲨﻬﻮﺭﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﺳﻴﺎﻯ ﻣﺮﻛﺰﻯ ﺍﲢﺎﺩ ﺷﻮﺭﻭﻯ )ﺧﺎک ﻣﺎﻭﺭﺍﺀﻟﻨﻬﺮ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻭﺭﺍﻯ ﺟﻴﺤﻮﻥ = ﺗﺮﺍﻧﺲ ﺍﻭﻛﺴﻴﺎﻧﺎ( ﻭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻧﻴﻢ ﻗﺎﺭﮤ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭﺧﺎک ﭼﲔ ﻫﻤﮕﻰ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﱘ ﺣﺠﺮ ﻭ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺣﺠﺮ )ﻧﻴﻮﻟﯿﺘﻴﻚ( ﻭ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﻟﺘﺎﺭﻳﺦ ﻭﺍﻋﺼﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺎﺻﻄﻼﺡ ﻋﻠﻤﻰ )ﭘﺮﻯ ﻫﺴﺘﻮﺭﻳﻚ( ﮔﻮﻳﻨﺪ_ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﺩﻭﺭﮤ ﻣﻘﺪﻡ ﺑﺮ ﻋﺼﺮ ﺗﺎﺭﳜﻰ ﺗﺮﲨﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ _ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﻭﺳپرﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭﻳﻜﻪ ﺑﺘﺎﺯﮔﻰ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺣﻔﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻏﺎﺭ ﻗﺮﻩ ﻛﻤﺮ ) Kamar Qara ( ﺣﻮﺍﱃ ﺍﻳﺒﻚ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻫﻨﺪﻭﻛﺶ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﹰ ﺁﻧﺮﺍ ﲢﻠﻴﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ_ ﻋﻼﺋﻢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺣﺪﻭﺩ ﺑﲔ ﺩﻩ ﻭ ﺳﻰ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﳌﻴﻼﺩ ﻏﺎﺭﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺷﻜﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻭﻟﲔ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﻗﺪﱘ ﺣﺠﺮ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ.
ﺑﺎ ﻛﺸﻔﻴﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺗﭙﻪ ﻣﻨﺪﻳﻜﮓ ۵۰ ﻛﻴﻠﻮﻣﱰﻯ ﴰﺎﻝ ﻏﺮﺏ ﻗﻨﺪﻫﺎﺭ _ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺳﻨﮓ ﺻﻴﻘﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﻔﺮﻍ )ﺑﺮﻭﻧﺰ( ﺩﺭﺣﻮﺍﱃ ﺳﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻕ، ﻡ ﻭ ﭘﻨﺞ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺑﲔ ﻣﲑ ﻫﲑﻣﻨﺪ ﻭ ﺍﺭﻏﻨﺪﺍﺏ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﺯﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﻗﺪﱘ ﺣﺠﺮ ﻭ ﺩﻭﺭﮤ ﺍﺧﲑ ﺳﻨﮓ ﺻﻴﻘﻠﻰ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻗﺮﻳﺐ ۲۰ ﻳﺎ ۳۰ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ _ ﻭ ﺩﺭﺣﻮﺍﱃ ﺁﻏﺎﺯ ﺛﻠﺚ ﺳﻮﻡ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻕ،ﻡ ﻣﻮﺟﻰ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻴﺎﻯ ﺳﲑ ﺩﺭﻳﺎ ﻭ ﺁﻣﻮ ﺩﺭﻳﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﻣﺮﻛﺰ ﺛﻘﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻧﻮﺍﺣﻰ ﺳﺮﺩ ﺗﺮﺑﻪ ﺣﻮﺯﮤ ﺁﻣﻮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﺭﻳﻦ ﻧﻮﺍﺣﻰ ﺳﻜﻮﻧﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺍﻫﻠﻰ ﳐﺼﻮﺻﺎﹰ ﺍﺳﭗ ﻛﻪ ﻋﻼﻣﮥ ﻓﺎﺭﻗﮥ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﲔ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﺦ ﻭ ﺑﺎﺧﱰ ﺭﺍ ﭼﻨﺎنچه ﺑﻪ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺟﻮﻻﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮﺍﺩ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻳﻬﺎﻯ ﺭﻭﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﭘﺮﺍﮔﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺍﺯ ﻛﺸﻔﻴﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭﺣﺪﻭﺩ ۵۰ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺟﺎﻥ ﻣﺎﺭﺷﻞ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﺳﻨﺪ ﺩﺭ ﻫﺮﭘﻪ ﻭ ﻣﻮﻫﻦ ﺟﻮﺩﻳﺮﻭ ﳕﻮﺩﻩ ﭼﻨﲔ ﺛﺎﺑﺖ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺷﺶ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺣﻮﺯﮤ ﺳﻨﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﻋﺎﱃ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺷﻬﺮ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﻈﻢ ﺑﺎﺟﺎﺩﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺮﻛﻬﺎ ﻭﲪﺎﻣﻬﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﺩﺭﺑﲔ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﱰﻗﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﮔﻨﺪﻡ ﻭ ﺟﻮ ﻣﻴﻜﺎﺷﺘﻨﺪ، ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺍﻫﻠﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺎﻃﺮ ﻭ ﺷﱰﻫﺎﻯ ﻛﻮﻫﺎﻥ ﺩﺍﺭ ﻭ ﮔﺎﻭﻫﺎﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻗﻮﻯ ﻛﻮﻫﺎﻥ ﺩﺍﺭ ﻭ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻭﻏﲑﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻘﻞ ﻋﺮﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻧﺮ ﮔﺎﻭﻫﺎﻯ ﻧﲑﻭﻣﻨﺪ ﻛﺎﺭ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ - ﻭ ﺯﻳﻮﺭﺍﺕ ﻃﻼ ﻭ ﻧﻘﺮﻩ ﻭ ﻣﺲ ﺭﺍ ﺩﺭﻛﻤﺎﻝ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ .
ﺍﺳﻠﺤﮥ ﺟﻨﮕﻰ ﻭ ﺁﻻﺕ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺲ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.
ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﺳﻢ ﺍﳋﻄﻰ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻛﻪ ﺳﻠﺴﻠﮥ ﻫﻤﲔ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﻭﺍﺩﻯ ﺍﻧﺪﻭﺱ ﺑﺎﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﲔ ﺍﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ﺣﺘﻰ ﻣﺼﺮ ﻫﻢ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺯﻳﻮﺭﻫﺎﻯ ﻧﻔﻴﺲ، ﻣﻬﺮ ﻫﺎﻯ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺩﺍﺭ،ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺯﻳﻮﺭﻫﺎ ﻭﺁﻻﺕ ﻻﺟﻮﺭﺩﻳﻦ ﻭ ﳎﺴﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﺑﺔ ﺍﻟﻨﻮﻉ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﻧﺎﻝﻏﲑﻩ ﺟﺎﻟﻪ ﻭﺍﻥ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻭ )ﺍﻧﻮ( ﻗﺮﻳﺐ ﻣﺮﻭ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﺎﻥ ﺍﻓﻐﺎﻧﻰ ﻣﻨﺪﻳﮕﻚ ﻗﻨﺪﻫﺎﺭ ﻭ ﺟﻨﻮﺏ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺧﺎک ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﺩﺭ ﲤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﲔ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ.
ﻭﺑﻨﺎ ﺑﺮﺍﻥ ﺟﺎﻥ ﻣﺎﺭﺷﻞ ﺣﻜﻢ ﻣﻴﻜﻨﺪ، ﻛﻪ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ۶ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﻫﺎﻯ ﻧﻴﻞ ﻭ ﻓﺮﺍﺕ ﻭ ﻛﺎﺭﻭﻥ ﻭ ﻫﻠﻤﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﺱ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﺩﺍﺩﻩ ۱ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺳﺮﺍﻭﺭﻝ ﺳﺘﲔ ﻭﺍﺩﻯ ﻫﻠﻤﻨﺪ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﺟﻐﺮﺍﻓﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺧﺎﺹ ﻣﺪﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻗﺒﻞ ﺍﻟﺘﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﻛﻠﻜﻮﱃ ﺗﻴﻚ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﻛﺜﺮﺕ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﳎﺴﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻻﻫﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﺯ ﺣﻔﺮﻳﺎﺕ ﻭﺍﺩﻯ ﺳﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﻴﻞ ﻣﲑﺳﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﻜﻞ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻭ ﻓﻜﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺁﻧﺪﻭﺭﻩ ﺩﺭ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﺮ ﺯﻣﲔ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻳﻚ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﭼﻮﻥ ﺩﺭﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﲔ ﺑﺎﺧﱰ ﻭ ﻗﻨﺪﻫﺎﺭ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﺎﹰ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﳎﺴﻤﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻛﺸﻒ ﺷﺪﻩ، ﺑﻨﺎ ﺑﺮﺁﻥ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻭ ﻣﺒﺎﺩﻟﮥ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻭ ﻋﻮﺍﻳﺪ ﻣﺪﻧﻰ ﺑﲔ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺒﻞ ﺍﻟﺘﺎﺭﻳﺦ ﺍﺯ ﻭﺍﺩﻯ ﺍﻧﺪﻭﺱ ﺗﺎ ﻧﻴﻞ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺼﻮﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻰ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﺂﻥ ﲤﺪﻥ ﻗﺪﱘ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﭘﻴﻮﺳﺘﮕﻰ ﺗﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﻗﺮﺍﺭ ﻛﺎﻭﺷﻬﺎﻯ ﻧﻮﻳﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﺳﻨﺪ ﻣﻴﺎﻧﮥ، ﺩﺭﲰﺖ ﻋﻠﻴﺎﻯ ﻫﺮﭘﻪ ﻭﻣﻮﻫﻦ ﺟﻮﺩﻳﺮﻭ ﺑﺘﺎﺯﮔﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺭﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺸﱰک ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺯ ﺑﲔ ﺭﻓﺘﻪ، ﺑﺮ ﻛﻨﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺳﻨﺪﻫـ ﻧﻴﺰ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪﻩ، ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻜﺸﻮﻓﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﻪ ۱۳۶۱ ﺵ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻐﺘﻨﻢ ﻭ ﺳﻮﺩﻣﻨﺪ ﻣﺼﻮﺭ ﺑﻨﺎﻡ "ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻣﺎﻗﺒﻞ ﺁﺭﻳﺎﻳﻴﻬﺎ" ﺑﻘﻠﻢ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﮔﺮﺍﳕﺎﻳﻪ ﻧﻮﺭﺍﷲ ﺗﺎﻟﻘﺎﻧﻰ ﺑﺮﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﻬﺎ ﺩﺭ ﻛﺎﺑﻞ ﭼﺎﭖ ﻭ ﻧﺸﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﻣﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺎﻭﺷﮕﺮﺍﻥ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﻴﺪ ﺟﻠﺐ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﺭﮤ ﳐﺘﺼﺮ ﺑﻜﻠﻴﺎﺕ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.