بامید دیدار
از کتاب: دیوان محجوبه هروی
، غزل
اسیر حلقه ء زلف سیاه پرخت گردم
شهید خنجر مژگان ناوک افگنت گردم
بسوی من نهان دید و خندیدی و بگذشتی
بلا گردان پنهان دیدن و خندیدنت گردم
مرا دیدی که رنجورم ز اسغنا نپرسیدی
فدای ناز و استغنا و نا پرسدنت گردم
بباغ ای سرو گلر میروی خوش با سمن بویان
بقربان سراو بوستان و گلشنت گردم
به امید که بیند ماه رخسار تو « محجوبه»
همه شب تا سحر گردم بام روزنت گردم