آرام

نام او دلارام و یکی از زنان  جهانگیر پادشاه بود شرح حال او در دست نیست ولی صاحب  مشاهیر نسوان  از او چنین روایت مینماید :

روزی جهانگیر با یکی زا شهزاده گان شطرنج میکرد قرار گذاشته شده بود که هرکه باخت یکی از زنان خود را بدیگری بدهد . جهانگیر نزدیک بود ببازد لذا خواست با زنان خود مشوره نماید . زن اولی او که جهان نام داشت و شاید مقصد او نور جهان بیگم باشد شعر ذیل را خواند :

(۱)این رقعه از یک صفحه  قلی نایاب توسط جناب هاشم  شایق اقتدی مدت ها  قبل نقل شده و اکنون در یادشتهای شخصی این استاد فاضل دانشمند محفوظ است :

«۴۳»

تو پادشاه جهانی جهان ز دست مده                                                 که پادشاه جهان را جهان بکار آید 

زن دیگر که حیات نام داشت جوابداد : -

جهان خوشت ولیکن حیات مییاید                                                   اگر حیات نباشد جهان چیکار آید 

فنا زن سوم جانگیر فی البدیهه این بیت را گفت : -

جهان و حیات همه بیوفاست                                                         فنا را طلب کن که آخر فنا ست 

درین اثنا دلارام که آن وقت خاموش بود  و در اطراف مسله شطرنج فکر میکرد با این فرد مشکل جهانگیر را حل نموده او را از باختن نجات داد :

شاها دورخ بده و دلارام را مده                                                    پیل و پیاده پیش کن از سپ کشت و مات 

این چند شعر نیز از آرام است :

به آمو ناله کردم صید  خود وحشی نگاها ترا                                    پرور عجز کردم رام خود این کج کلاها ترا 

محو از دل خود ساز همه نقش عدم را                                            مغزلکه اغبار مکن فرش حرم را

سرمایه عقبا بکف  آور که مبادا                                                     تقدیر کند برسر تو تیغ دودم را

بنوشیدم سحر که چون شراب ارغوانی را                                         گرو کروکم بجام  می لباس پارسائی را 

شدم همدم بهیخواران  به خلوت خانه حیرت                                       شکستم ساغر و پیمانه زهد ریائی را

گرفتم دامن صحرا شم هم پیشهء مجنون                                          سبق آموزگشتم درس عشق بی نوائی را