گرافیمها یا الفبای زبان دری

كانسوننتها و واولها شکلهای نوشتاری دارند که الفبا نامیده میشود . هر واحد الفبایی را حرف یا گرافیم می گویند.

حرفهای الفبای زبان دری ، الفبای زبان عربی است ، با افزایش چهار حرف : پ ، چ ، گ ، ژ ، برابر به نیاز این زبان . الفبای زبان دری دارای سی و سه حرف است ، بدین گونه :

آ ، ا ، ت ، پ ، ت ، ث ، ج ، چ ، ح، خ، د ، ذ ، ر، ز، ژ، س ، ش ، ص ، ض ، ط ، ظ ، ع ، غ ، ق ، ک ، گ ، ل ، م ، ن ، و، ه ، ء ، ی .

در زبان دری صدای شماری از حرفها تلفظ نمی شوند ، بدین شرح : ص و ث مانند سین ادا میشوند پس سین از آن دو نماینده گی می کند ط و ت هم آوا اند پس هر دو یک فونیم یا واج شناخته میشوند .ظ و ض و ذ مانند ز تلفظ می شوند، بنابر آن به شمار ز می آیند .عین و همزه و الف هم یک آوا شناخته میشوند و الف نماینده آنهاست.

پس نه حرف (ث ، ح ، ذ ، ص، ض، ط، ظ، غ ، ء ) که با واموا ژههای تازی در زبان دری راه یافته اند در نظام آوایی این زبان

جای ندارند.

 پیشنهاد :

برای آن که یای مجهول ازیای معروف بازشناخته شود ، پیشنهاد می کنم که در هرجا ( سر ، میان و انجام واژه ) زیر یای مجهول دو نقطه سر به سر و زیر پای معروف دو نقطه پهلو به پهلو گذاشته شود. برای شناسایی

واو مجهول از معروف ، برواو معروف نشانه حرکت پیش بنهند.