فرمان احمد شاه ابدالی بنام نواب معین الملک

(فرمان همایون والاشد) آنکه ابهت و شهامت پناه شوکت انتباه، سیادت و نجابت دستگاه، امیر الامرای العظام، اسوة الكبرای الفخام عقیدت و اخلاص فرجام میر معین الملک معین الدین خان بهادر اقتدار الدوله دلیر جنگ، با شفاق بی غایات شاهنشاهی و الطاف بی نهایاتِ حضرت ظل آلهی سرفراز گشته بداند: که مکرر ارقام قضا نظام اقدس، بسر فرازی آن عالیجاه شرف صدور مییابد و بزیارت هر کدام مشرف گردیده است وجه نمیرسد. و آن عالیجاه استدعا می نمود: که ملتان به اجازۀ آن عالیجاه بدهم و حال مستأجر ملتان که علاحده مقرر است باری مالیات آنجا قلیل و کثیر آمده است. و اگر چنانچه او را هم داده میشد بار سنگین و ادایِ وجه آن چه نحوی صورت میگرفت؟ و کشمیر را که حسب العرض آن عالیجاه واگذاشته.... بقایای چهار محال هم به کلی متوجه عالیجاه است و وجه کشمیر هم علاوه است. و ما این همه مبالغ که متوجه آن عالیجاه است همگی از ان جمله پنج لک روپیه را که فرستاده است باید که بزودی وجه معقول را بابتِ چهار محال متوجه خود انفاذِ حضورِ لامع النور (نمایند) که حسن خدمت عالیجاه مشهور آفاق گردد و فرمایش پشمینه را هم که فصل ربیع فرموده ایم به اتفاقِ خزانه بفرستید. و وجه کشمیر را هم بفرستید. اگر چنانچه نحو دیگر باشد به خصوص چگونگی آن بعرض اقدس رساند که جهت کشمیر مستأجر دیگر را تعیین فرمائیم که مثل ملتان او را بحیط وصول رسانیده میفرستاده باشد اندرین باب حسب الجواب را از جملۀ لوازم دانسته قدغن دانند.