126

حقیقي دونیا

دیوان ، غزل
08 October 2015

څومــره د مینې او صفــا دونیا ده

بې سالوسۍ چــې د هرچا دونیا ده


تل به اخلاص او محبت کــېپایې

په هغه زړه کې چې رښتیا دونیا ده


چې بل تــه شر ځانلـه ارام لټوي

د داسې خلکو نــا روا دونیا ده


په ځان مغروره بې خبر دي له دې

چې دا نیمګړې بې بقا دونیا ده


دلته فــرصت لا د ښېګڼو کــم دی

نه د کینې، بخل او جفــا دونیا ده


 یو خوږ خبر به چیرته کله واورې

هلته ته چې حرص او د دونیا دونیا ده


ژوند د اخلاص اوورور ګلوي ښکلی دی

د کوم ماحول چې بې ریا دونیا ده


چې انسانیت پــه نوم رسیږي بل ته

دا حقیقي د رب رضــا دونیا ده