علم و هنر

صیقل زن از آئینه دل زنگ بر انداز

بر شاهد مقصود پس آنگه نظر انداز

جهدی کن و از سنگ سیه للعل بدست آر

فرهاد صفت کوه بسعی از کمر انداز

سر سبز کن از علم و هنر باغ وطن را

چون نخل برومند بمردم ثمر انداز

از زاویۀ غافلی و جهل بیرون آر

بر شارع آگاهی و دانش گذر انداز

انسان رسد آنجا که ملک راه ندارد

به مرتبۀ عالی انسان نظر انداز

غواص محیط خرد و علم و ادب شو

بر گوش دل از لؤلؤ حکمت گهر انداز 

غفلت بجز ادبار ثمر هیچ ندارد

این نخل عنا را بکش از بیخ و برانداز

پیرایه ده شاهد عنای وطن باش

بر کسوتش از علم طراز درگ انداز

«محجوبه» به مطمورۀ غفلت نتوان بود

با روی نهان برقع غفلت ز سر انداز