الاول اشک

بن دارا ارفعو ( ۱ ) گفتندی ، نسبت او چنین یافته شد : اشک بن اشعار بن شاپور بن بلا تن بن اشکان بن الجباء بن سیاوخش بن کیکاوس ( ۲ ) . و پسر داراء اکبر بود و ملوک عجم او را بزرگ داشتندی و خدمت کردندی ، و بر سر مثالها اول نام او نوشتندی ، و جمله ملوک طوایف که اسکندر ایشانرا در ممالک عجم نصب کرد از یک خاندان بودند، همه اشک را خدمت کردندی ، اما او کسی را معزول نکردی اگر یکی ازین ملوک قصد دیگری کردی ، ملوک او را منع کردندی . تا مدت چهار صد سال برین قرار بود. چون ارد شیر جامع خروج کرد، آن قاعده منهدم شد. 

اما اشک در عهد خود بزرگ بود، تا پادشاهی انطیخس ( ۳ ) نام قصد او کرد، ملوک طوایف اشک را یاری کردند ، و رومیان را منهزم گردانید و دیگر بار قسطنطین الملک قصد او کرد، او را نیز قهر کرد، و رومیه را نیز خراب کرد و باز آمد و فوت شد. و مدت ملک او ده سال بود، و الله اعلم