نگاه شیر گیر

دلم در حقلل زلفی اسیر است

که در عالم بخوبی بینظیر است

شهنشاهی که خوبان لشکر اوست

بگیتی صاحب تاج و سریر است

خطش خضر و دهانش آب حیوان

قدش طوبی و رخش بدر منیر است 

هر انکس دید رویش دل ز کف داد

مگر آنکس که چشمانش ضریر است

اگر چه سرو در بالا بلندی است

ولیکن پیش آن قامت قصیر است

دلم در هجر آن سلطان آفاق

چو نی هردم بافغان و نفیر است 

اگر من نیستم قادر بوصلش

خداوندی که من دارم قدیر است

دلم « محجوبه» مفتون غزالیست

که آهوی نگاهش شیر گیر است