(ف) فاضل کابلی
از کتاب: تاریخ افغانستان در عصر گورکانیان (تیموریان) هند
فاضل منشی از کابل است، در انشاء و سیاق ماهر بود، انواع خطوط را نیکو می نوشت، در عهد محمد حکیم میرزا در کابل منصب منشی گری داشت، و بعد از فوت همین شاهزاده به ملازمت جلال الدین اکبر در هند رسید و به منصب واقعه نویسی نامزد شد از اشعار اوست:
دل در تفکر دهنت رفته رفت رفت
جان در تخیل ذقنت رفته رفت رفت
صد آبرو بگرد درت کشته گشت رفت
هوش و خرد در آنجمنت رفته رفت (۱۷۱)