همخوان مرکب ، کلستریا خوشه
از کتاب: دستورزبان فارسی دری
، فصل زبان
، بخش دستور تشریحی زبان
چند همخوان پیوسته را که واکه یی در میانه نیاید خوشه یا کلستر می گویند. مانند : یکجایی نون ، گاف و سین ( نگس ) در گنگس، یکجایی ری و چی ( رچ ) در مرچ، پیوستگی بی و زی ( بز ) در سبز ، پیوستگی ری و دال (رد) درمرد ، گرد و درد، یکجایی ری وگاف (رگ) درگرگ ، برگ و ارگ ، پیوستگی شین و تی (شت) درمشت، خشت، کشت خشت، کشت و دشت ، چسپیده بودن سین و تی (ست) درمست و دست و پست ، چسپیدگی شین و قاف ( شق )، در مشق و عشق ، چسپیدگی ری و سین
( رس ) در درس ،خرس ، ترس و پیوستگی لام و خی ( لخ ) در بلخ و تلخ .
در زبان دری خوشه ها در میانه و پای واژه می آیند