تذكير وتاء نيث
از کتاب: زبان دوهزار ساله افغانستان یا مادر زبان دری
، بخش یازدهم
تا جائیکه در کلمات این کتیبه دقت شد . علایم تذکیر و تاءنیث درآن نمایان نیست. و غالبا در زبان کوشانی هم مانند فارسی فرق تذکیر و تاءنیث کلمات نبود. که در این باره زبان کوشانی با پشتو تفاوتی دارد و باید پشتو از زبان کوشانی انشعاب نیافته باشد. زیرا اگر از زبان کوشانی میزایید. باید این ممیزه را نمیداشت. ولی فارسی کنونی چون دختر مستقیم این زبان است خاصیت عدم رعایت تذكير و تانیث کلمات را حفظ کرده است.