زینتی علوی محمودیابوالفرج رونی
از کتاب: سلطنت غزنویان
، فصل شعرای زبان دری
وی را باستادی ستوده و سخنان او را سرمشق انوری شناخته اند صاحب دیوانست و دیوانش مرکب است از قصاید و برخی قطعات و چند غزل قصایدش در ستایش سلطان ابراهیم و مسعود پسر اوست نام وی درست معلوم نشده برخی همین (ابوالفرج) را نام شناخته اند این قطعه در مدح سلطان ابراهیم از اوست:
شاهیکه ملوک را ز عدلش بیم است
هفت اندامش سلاح هفت اقلیم است
از هیبت ملک او فلک دونیم است
سلطان مظفر ملک ابراهیم است
این قطعه نیز از ویست:
عنقای مغرب است در این دور خرمی
خاص از برای محنت و غم زاد آدمی
هر چند گرد عالم صورت بر آمدم
غم خوار آدم آمد بیچاره آدمی
هر کس بقدر خویش گرفتار محنت است
کس را نداده اند برات مسلمی
بعضی او را سیستانی و برخی غزنوی دانند