سردار عبدالحسین عزیز
پسر سردار عبدالعزیز و از خاندان سردار سلطان احمد سبر کار حکمران هرات است، که پدرش از اعیان دربار و نخستین سفیر افغانستان بدر بار تهران بود و خودش از رفقای میرسید قاسم و داوی و دیگر ارکان مشروطیت اول و دوم شمرده میشد چون پدرش از جمله فراریان سیاسی بود وی در منفای پدرش در سنـــــــه ١٢٦٦ ش در تهران بدنیا آمد و در آنجا درس خواند و مرد با سواد فکوری بار آمد و چون به وطن بــر گشت سر حلقه جوانان مشروطه طلب بود .
در سنه ۱۹۲۰ م با پدرش به تهران بازرفت و در ١٩٢٤ م در وزارت خارجه سر کاتب شعبۀ معا هذات و قونسلگری ها بود و چون از آنجا بر طرف شد در ١٩٢٦م به تاسیس شرکت حمل و نقل بین پشاور و کابل پرداخت و در ۱۹۲۷م جنرال قونسل افغانی در دهلی و بعد از آن در ۱۹۲۹م قونسل افغانی در کراچی گردید تا که بعد از سقوط دوره امانی در۱۹۳۰ م سفیر افغانی در روم مقرر شد و در سالهای بعد بمراتب بلند سفارت و وزارت باقی ماند و این وضع موجب نگرانی و سوء ظن وطن خواهان بر او گردید :
نماینده افغانی در کنفرانس خلع سلاح جينوا ۱۹۳۳ م
سفير كبير افغانی در مسکو ۱۹۳۳ – ۱۹۳۷ م
وزیر فواید عامه در کابینه محمدهاشم خان ۱۹۳۸م
سفير كبير افغانی در واشنگتن (آمریکا) ١٩٤٣ م
نماینده افغانستان در ملل متحد ١٩٤٦م
وزیر معارف ١٩٥٠م
سفیر کبیر افغانی در دهل ی ١٩٥٤م
علالت مزاج ووفاتش در کا بل ١٩٦٠ م