رنجور دیدار

شدم از دوری دلدار رنجور

ز هجران جمال یار رنجور

طبی من بیا هر عیادت

شدم از حسرت دیدار رنجور

ز پیش دوستان گر دورم ایکاش

نبودی نزد دشمن زار و رنجور

مضاعف کرد دردم را غزیبی

اگر نه میشدم هر بار رنجور

مبادا هیچ کس را این چنین حال

غریب و بیکس و بیمار و رنجور

ازین بد تر نباشد هیچ دردی

جدا از یار با اغیار رنجور

نمی یابد شفا از هیچ شربت

به جز از شربت دیدار رنجور

چه بودی گر بجای من همی بود

رقیب ناکس غدار رنجور

چو خود بیمار بی صاحب ندیدم

اگر چه دیده ام بسیار رنجور

چرا تب لرزه دارد خود را فلاک

مگر باشد چه من بیمار رنجور!

بگلشن زرد و بیمار است نرگس

چو من گشته زچشم یار رنجور

ندارم شربتی «محجوبه» جز صبر

که نوشم همچو زهر مار رنجور