حیاتی

 حیاتی  از اهل هرات و زوجه  نور علیشا ه بود اصل نامش بی بی جانی است و  حیاتی تخلص میکرد مشار الیها خیلی ذکی بود و قواعد شعری و عروض را از شوهر خود آموخت بعداز وفات نور علیشاه بی بی جانی با ملا محمد خراسانی ازدواج نمود حیاتی اشعار خوبی میگفت و اگر مبالغه نشود کلیات او به هزار بیت میرسده ۱ این چند د بیت از جمله اشعار او است .

منع دلم از ناله مکن در پی محمل                                              کز ناله کسی منع نکردست من را 

ای طاهر قدس عمرش آشیان                                                 مجو دانه از دام این خما گدان

قفس بشکن و بال و پر باز کن                                                 به گلگشت و گلزار پرواز گن 

غزل ذیل نیز از حیاتی میباشد :-

عجب شیرین لب ها لیلی عذاری کرده ام پیدا 

                                              درین ایام خوشحالم که یاری کرده ام پیدا 

بیاد لعل شیرین میکنم چون کوهکر جانی 

                                            چو فرهاد از برای خویش کاری کرده ام پیدا 

زیاده افتاده ام از اندوه هجران چون کنم یارب ؟

                                           که ایمن اندو از دست نگاری کرده ام پیدا 

چو مجنون می نهم روبر کف پای سگ کویش 

                                               که من دوانه نیکو غمگاری کرده ام پیدا 

بیکدم صرف راه آن بیت بیگانه وش کردم 

                                             حیاتی آنچه من در روز گاری کرده ام پیدا 

۱تذکره الخوانین صفحه ۹۷