اقرار نامۀ شالم خیل مسعود وزیری نمبر ۹۳

ما ملکان شالم خیل وزیری مسعود پیرگل خان و صاحب خان و الله داد خان و قمردین خان و مهر دین خان و شادی خان و سید امین خان و عادی شاه و عباس خان و زین العابدین خان و سر کمند خان و مناجان و خواجه میر و الله یار خان و سید میر خان اصالتاً و شیر علی خان خدا داد و حسین وکالتا که با سرکار انگریز تمنای صلح و آشتی داریم بشرح ذیل عهد نمودیم:

اول: در آینده با سرکار انگریز روابط دوستانه قایم خواهیم داشت.

دوم: اگر یکی از افراد قوم مسعود شالم خیل مستقیماً یا بالواسطه بر خلاف سرکار انگریز جرمی را مرتکب شود، ما تمام قوم مسئول آن بوده و حکومت انگریز میتواند بسبب آن قوافل ما را ضبط نموده یا طوریکه مناسب داند تاوان آنرا از ما اخذ کند.

سوم: اگر یکی از افراد اقوام علی زئی و بهلولزئی مسعود در سر زمین انگریزی مرتکب جرمی شود، ما باو کمک نکرده و نمی گذاریم که اموال مسروقه را در سر زمین ما بگذارد. چهارم: به مجرمانی که از رعایای انگریزی باشند یا از اقوام دیگر ابداً پناه نمی دهیم مخصوصاً چهار نفر قاتلان مفرور کپتان منجام یعنی خواجه خاوص و قمر و بردون و مارگل را در سر زمین متعلقه شالم خیل نمیگذاریم تا درینجا پناهی گیرند. 

پنجم: تعهد میکنیم که افراد ما فرداً و یا جمعاً بر حدود سر زمین انگلیس حمله مسلح نمی نمائیم، اما در مسئله سرقت بکلی مسئولیت نخواهیم داشت ولی کوشش خواهیم کرد که از ان هم جلو گیری کنیم. و الا سرکار انگلیسی حق خواهد داشت که در مقابل واقعات قتل و جراحت شدید ۶۰۰ روپیه و در مقابل جراحات خفیف و فتنه انگیزی دو صد از قوافل تجارتی ما تاوان بگیرد. 

ششم: ما دو نفر را تا یکسال بطور یرغمل به حکام انگلیسی میدهیم، اگر تا یکسال ارتکاب جرمی واقع نشد رکاری ایشان را رها خواهند ساخت. این عهد نامه به تاريخ ۱۹ جون ۱۸۶۱ به حضور نواب شاه نواز خان امضا و به ۲۷ جون ۱۸۶۱ از طرف کمشنر دیره جات تصدیق شد. و ملکان بهلول زئی و علی زئی هم آنرا قبول کردند. 

( ای ، ای تیرو قایم مقام دپتی کمشنر)