گلشن
از کتاب: پرده نشینان سخنگوی
این شاعر در قرن۱۱ در عهد شاه جهان در دهلی میزیست نام ودود مان او معلوم نیست گویند دیوانی که بدست خودش تحریر یافته بود نزد غلام مصطفی الله آبادی بود اما در شورش سنه ۱۸۵۷ ضایع شد ۲ اشعار ذیل را باو نسبت میدهند :-
بیرخت خار نماید بحسن گل مارا ناله زاغ بود نغمه بلبل مارا
در جهان همچو چناریم که بادست تهی هرگز از جا نرود بای توکل مارا
در شود قطره چو افتاد ز ابرر پنهان رهنما سوی ترفیت تنزل ما را
گلشن ز جلوه تو پریخانه گشته است بوی کراز هوای تو دیوانه گشته است