استفاده روسیه و ارسال نامه ها به امیر

اما حکومت هند درین موارد پالیسی درستی داشت و یا نداشت، مگر امیر ناخوشنود بود، و روسیان ازین موقع استفاده مثبتی کرده، خود را بلباس دوست با امیر وانمود میکردند، و نتیجه منطقی این وضع بود، که روابط امیر و حکومت هند تیرگی یافته، و مکاتبات دوستانه اش با روسیه دوام نمود1 که کونت سچا والوف سفیر روسیه در ملاقاتی با لیتین قبل از حركتش به هند در لندن بآن اشاره کرده بود ویسرای هند توجه دولت بریتانیه را باین سو معطوف ساخت که بایستی امیر شیر علی قبل از ارسال پاسخ نامهای جنرال کوفمان، مشوره بریتانیه را میخواست ولی وی چنین نکرده و با رسانندگان نامهای کوفمان، صحبت ها و کنفرانس ها داشته است2 و اکنون باید حکومت بریتانیه با شدت توجه دولت روسیه را باین مسئله بخواهد و از دوام چنین مکاتبات و مذاکرات که منافی یقین دهی پرنس گورچاکوف به لارد کلیریندون در سنه ۱۸۶۹م است جلو گیری بعمل آورد و از کابینه پترسبرگ مجدداً وعده بگیرد که افغانستان را بکلی ماورای سر زمین تحت نفوذ روسیه بشمارند، و این مسئله را تنها مقامی و مربوط حکومت هند نه پنداشته، بلکه آنرا مورد دلچسپی تمام شاهنشاهی بریتانیه بدانند و رفع نفوذ بریتانیه از دربار امیر و استقرار نفوذ روسیه بجای آن البته قابل تحمل نیست، و طوریکه بوکانین در نامه ۲ نومبر ۱۸۶۹ خود به لارد کلیریندون نوشته بود که قرار موافقه پرنس گورچاکوف با لارد مایو، دولت روسیه هیچ نماینده خود را بدربار کابل نخواهد فرستاد، اکنون هم باید مطابق آن عمل شود.3