فارغم

فارغم  با حسن تو از لاله و گلزار یار

فارغم در مستی ئی چشم تو از خمار یار

عشق تو از من به یغما برد آنچه  داشتم

فارغم ا ز بی ثباتی ئی در و دیوار یار

هرگزم  بهتر نیاید غیر عشقت در نظر 

فارغم امروز از انکار و از اظهار یار

باد بوی یاسمن آرد، هوا بوی ترا

فارغم  از یاد  رنگین  کیسۀ عطار یار

 سر به بالا می برم تا چرخ از ناز و غرور

فارغم در وصل توهم از سر و دستار یار

بس تو دانی از همه اسرارِ قلب و راز من

فارغم  من از دعاء و عذر و استغفار یار

دیده دید و دل میان خانه اش جا داد و من

فارغم از انتظار دیدنت زنهار یار 

جذبه در حرف لبم از شعلۀ جان است و من

فارغم از هر طریق صحبت و گفتار یار

«واهِبا» تا نور رخسارش به چشم افتاده است

فارغم از آفتابِ  گنبد دوار یار