مدهوش هجر

شمع رخش به جای مۀ شب گُزیده ام

عشقش به قیمت دل و جانم خریده ام

در آسمان بخت من نا توان عشق

جزماهِ روی دوست جمالی ندیده ام

از شهد و قند بوسۀ خوبان مگو به من

گردیده ام شَکـَر، زلبش تا گَزیده ام

فردوس زیر پای من اُفتاده در مقام

تا گردی گشته و سـرِ راهش خزیده ام

قامت رسا چو تیر پریدم  به  سوی او

همچون کمان به سجدۀ پایش خمیده ام

برهر طرف نظر فگنم جلوه ¬ای از وست

وز هر زبان کلامی به وصفش شنیده ام

«واهِب» مپرس، هوش ز چی رفته از سرم

من قطرۀ هلاهُلِ هجرش چشیده ام