گریه بر قندهار و خرقه مبارک

دلا تا چند زندان غم اندود جهان بینی

فریب زندگی را در نگاه این و آن بینی

حروفی چند مبهم را در اخبار قرون خوانی

نگاهی چند مهمل را بچشم اخگران بینی

چراغ معبد دل رو به خاموشی نهاد افسوس 

تو بیهوده چراغ هرزه سوز آسمان بینی

دریغا آدمیت مرد و نقش آدمی باشد 

تو این اشکال گونا نون کز انسان درجهان بینی

چنان معدوم شد وصف بشر کاندر زمان ما 

نه از حوا حیا یابی نه از آدم نشان بینی

خرد از بس زمامش را بدست فتنه بسپرده 

بجای عقل اینک فتنه انگیز زمان بینی

به حال دل به خون غلطم که در دنیای بیدردان 

به پا و دست این مظلوم صد بندگران بینی

شگفتی هاست درگیتی که انسانش پدید آرد 

ولی دردا که انسان را خود از صحنه نهان بینی

چوبینی خلوت زاهد گزینی کوی رندان را 

ببوسی پای رهزن را چو میر کاروان بینی

ازین بازیگران دشمن آزادی مردم 

چه بازیها که هر دم در لباس دوستان بینی

سخنها شهد را ماند چوگاهی بر زبان آرند 

بسا زهر است بنهفته چو در زیر زبان بینی

فریبی بود پیمان ملل بستند و بشکستند 

ازین پس کن تماشا تا دروغی صد چنان بینی

به بنگاه ملل روشنگر مکرو ریا باشد 

صف اندر صف علمهای که چون رنگین کمان بینی

نگر بر قندهار نازنین ما که یا چشمت

عروس شرق را در پنجه اهریمنان بینی

فضا از آه مظلومان چو ابر قیرگون یابی 

زمین از خون مظلومان همه لاله ستان بینی

نماید چهره دیو عبوس مرگ هر لحظه

چو در شهر خراب ما کنون از هر کران بینی

بسا مادر که جان داده میان آتش و آهن 

بسا دختر که پرپر سوخته در آشیان بینی

بسا طفل گرسنه دور از دامان مادرها

بجای نوک پستان نیش خنجر در دهان بینی

رگ خون شهیدان است کز قلب زمین جوشد 

اگر در بوستانی شاخه های ارغوان بینی

صدای دردمندان است گر بانگی بگوش آید 

سرشک بینوایان است گر آب روان بینی

سپاه کفر را بنگر که زیر پای نا پاکش 

خجسته "خرقه پیغمبر آخر زمان" بینی

به "سلطان سر پر طوس"  گو تا کی درین کشور 

گریبان محمد را بدست ملحدان بینی

به قبر "شاعر لاهوری" ای باد صبا بگذر 

بگو برخیز تا هنگامهء "لی خرقتان" بینی

مسلمان! اینک آمد پرچم سرخ مسلمان کش 

تو بیجا خویش را زین سیل آتش بر کران بینی

بیا ای پاسبان کعبه قرآن را تماشا کن

که از دود ورقهایش ستون تا کهکشان بینی

زده پهلو به امواج خلیج اکنون به صد نیرنگ 

صبا در بحر احمر این سفاین را روان بینی