کامی

امیر علی شیر به این عنوان شاعری را از او به هرات به فصاحت و قوت

طبع می ستاید. آتشکده نیز در قطار شعرای سبزوار به این تخلص از شاعری نام میبرد که شاگرد مولانا جامی بوده و با پسر او ضیاء الدین یوسف عشق قلبی داشته و در هرات دفن گردیده است.

به هر صورت اگر این دو شاعر را یکی بشناسیم، ممکن است خطایی نکرده باشیم نوایی این مطلع را نقل مینماید.

کسی که او گل دستار باغ من چیند

دگر ز باغ چرا دسته چمن چیند

این معما را به نام نعمان گفته.

گلی داد از گلستان خودم یار 

که از برگش تو نام من بیرون آر 

آتشکده این اشعار را نقل میکند. 

آن روز یاد باد که باور نداشتیم

گر بیدلی شکایتی از روزگار کرد

سوی گلشن رفتم از کوی تو ام آمد یاد

روی گل دیدم گل روی تو ام آمد یاد

بر آب وقت رفتن عکس رخت فتاده 

یا باغبان ز شرمت گل را بر آب داده؟