یکدل یکدوست

مطلوب اگر بسان یوسف خوب است

طالب به محبتش اگر بعقوب است

اخوان حسود در میان چون باشند

صد گونه بلا و فتنه و آشوب است

با رنج بلا کسی چسان تاب آرد

هر کس نه به صبر حضرت ایوب است

نه طالب مالیم نه عاشق برجاه

ماه  را ز زمانه عافیت مطلوب است

در آتش تیز جای چون گیرد کس

گرچه سخن آبدار بس مرغوب  است

لایق نبود با دیگری میل کند

آنرا که بخانه شاهدی محبوب است

با یک دل خود دو دوست چون گیرد کس

دو مهر به یک دل بخدا معیوب است

چشم دگران باد به نورش روشن

آن شمع که از دیده ما محجوب است