اِنکار

نگاهت آتش و گفتارت آتش

وجودت آتش و دیدارت آتش

مثال برگِ گل بر روی شاخه

صفائی چِهر اَسپندارت آتش

مپرس از داغ جان و دل که سر زد

درون  سینه از رفتارت آتش

دیار دل که بُد منزلگۀ تو

دریغا !  پُر شد از آزارت آتش

فسردم خاطر از سردی ئی ایام

ببار از شعلۀ رخسارت آتش

وصالت  کی پزد  با خامی طمع

ببار از خویِ آتشبارت آتش

بریزد«واهِب» آب از موج گوهر

که زد بر خرمنم اِنکارت آتش