جذبه

ای جذبۀ عشق آسمانی

ای عظمت و قدرت روانی

در دیده نگنجدم به جز تو

ای مظهر عشق جاودانی

از درگۀ تو نمی رود دل

خوانی اگرم وگر برانی

هر شئ به نظرسراب آید

اصل تو حقیقت عیانی

وان جلوۀ تو دل از برم برد

از گوشۀ چشم تو نهانی

عمرم شده در خیالت آخر

در عشق تو داده ام جوانی

ای دوست مپوش تو چهره از من

کین دیدۀ خسته را تو جانی

من تشنۀ لحظه ای حضورت

ای آب حیات زندگانی

مدهوش می تو گشته «واهِب»

نوشانش از آن تو تا توانی