مسکوکات

عصر شاهی ظهیر الدین بابر و سالیان نخستین شاهی همایون در حقیقت زمان جنگ و اشغال عسکری Military-occupation بود بنابرین دار الضرب Mint مرتبی مانند اخلاف خود نداشتند . بابر و همایون مسکوکی سیمین بنام شاهرخی یا در هم داشته اند که به تقلید مسکوکات شهزادگان تیموری آسیای میانه صرف در زمانی که ضرورت می افتاد در آگره یا لاهور و دهلی و کابل ضرب شده است.

شاهرخی سکه سیمین یک مثقال نقره بوده منسوب به شاهرخ پسر امیر تیمور که در تمام خراسان و ما و رأ النهر تا مجاری دریای سند رواج داشت يک شاهرخی مساوی بود باده پنس انگلیسی و ۱۸ دام هندی و هر رو پیه هندی دو نیم شهر خی میشد.

بريک مسکوک بابر «ضرب از دو دیده میشود که عبارت از  دار الضرب لشکرگاه Camp Mint باشد و از ین بر می آید که وی در ایام لشکر کشیها سکه های ضروری خود را در لشکر گا ههای خود ضرب کرده است.

بر این مسكوكات كلمه توحید و نام های خلفای اربعه اسلامی و سنه و نا م القاب پادشاه و نام شهر یا جاییکه در آن ضرب شده با خط نستعلیق با نسخ نوشته میشد . که بعد از آن در عصر اخلاف بابر از حیث زبیائی سکه و مقدار و زن و نام ، تنوع زیاد یا فته و علائم خاص Mint-marks از قبیل اشكال حيوانات ( بروج آسمانی ) و دیگر چیزها دارد

از عصر سلطنت لودیان در هند مسکوکاتی رواج داشت که تا عصر بابر اخلاف او ادامه یافته است بدبین طور: یک دام - ۲۵ جيتل دام ( پیسه یا فلوس مسی به وزن ۵ تانک – ۵ / ۳۲۳ گرین هر ۵ دام مساوی – ۲ انه عصر انگلیسی بود ، که دام را بهولی گفتندی منسوب به سلطان بهلول لودی.

۴۰ دام – یک روپیه سیميمين – ۲ شلنگ و سه پنس تمام حساب مالیات و بخشش ها و اقطاع بابر که در ین کتاب آمده بحساب دام بهلولی بود . و بابر از مسکوک سرخ و سفید و سیاه ذکری دارد که مراد سکه های طلا - نقره مس باشد.