امانی کابلی
از کتاب: تاریخ افغانستان در عصر گورکانیان (تیموریان) هند
از شعرای صاحب دیوان و نجبای سادات کابل است، که شخص عالمی بود و در سال (۹۸۱ه) در عصر اکبر در جونپور از آسپ افتاده و فات یافت (۲۲) در وصف کابل گفته:
در بهار کابل از باغ ارم دم میزند
چون شود فصل خزان آتش بعالم میزند