ماضی التزامى
از کتاب: دستورزبان فارسی دری
، فصل زبان
، بخش دستور تشریحی زبان
فعل ماضى التزامى فعلیست که در گذشته نامعین رخ می دهد و همراهی فعلهای معاون شاید یا باید را لازم دارد. به این جمله ها بنگرید :
جمراد شاید به استراحت رفته باشد.
جمراد باید به استراحت رفته باشد.
در جملۀ نخستین گمان غالب هست و درجمله دومین حکم یقینی .
ذکر شاید یا باید حتمی نیست، مگر در مفهوم فعل نهفته است .
مانند : خوانده باشم، دیده باشم ، رسیده باشد ، خندیده باشد.