(ر) رابعه
از کتاب: تاریخ افغانستان در عصر گورکانیان (تیموریان) هند
از قندهار بود و‌بدوران محمد بابر پادشاه میزیست، و طوریکه محمد هوتک می نگارد دیوان اشعار داشت و شاعرۀ زبردست زبان پشتو بود پټه خزانه این رباعی وی را ضبط میکند:
آدم يې مځکي و ته راستون کا
په اورد غم يې سوی لړمون کا
دوزخ يې روغ کا پرمخ د مځکي
نوم يې د هغه دلته بیلتون کا
یعنی : آدم را بدنیا فرود آورد، و اندرونش را به آتش الم سوختاند. همچنان دوزخ را بروی زمین ساخت و نامش را فراق نهاد(۸۵).