رابعه ادویه

(تولد ۹۵ ه / ۷۱۳ یا ۷۱۷م) ( وصال ۱۸۵ ه / ۸۰۱م ) یکی از مشهور ترین بانوان صوفی است و عشق مخلطانه وی بحق تعالی معروف است او در خانواده فقیر متولد شد و در کودکی  وی را ربورند و به کنیزی فروختند او زندگی خود را وقف پرهیزگاری و پرستش خدای تعالی نمود و همین موجب آزادی وی گشت . سهم عمده وی در تصوف اصل عشق مخلصانه به حق بود مقصود رابعه از آن نوع عشق که خالی  از خود خواهی است ، همان وصال با حق است چنانکه میگوید:« امید وصال تو است زیرا که وصال تو غایت آمال من است .» نقل است که وقت بهار در خانۀ رفت و بیرون نیامد ، خادم گفت : ای سیده بیرون ای تا آثار صُنع بینی . رباعه گفت :تو برای در آی تا صانع را بینی یعنی مشاهده صانع مرا از مشاهده صنع باز داشته است .*۴۳۲