اقرار مداخیل و گیاه شاخ عثمان خیل تپه سلار و جندونان ماورای سنده

اول: با سرکار انگلیس تعهدمیکنیم، که مهاجران هندوستان و متعلقین آنها و یا دیگر مخالفان سرکار را در میدان ستانه و امازئی و دیگر جایها اجازت سکونت نمیدهیم، و کسانیکه مرتکب جرایم شدهاند در سر زمین خود نمیگذاریم. و اگر بعضی از ما با این معاهده مخالفت کردند، ملزم ایشانند ولی تمام قوم باید که مخالفت کننده مذکور را دشمن خود به شمارند و حتی المقدور در انجام شرایط این عهد نامه ساعی باشند.

دوم: دوست سرکار انگلیس را دوست خود و دشمن را دشمن خود میشماریم و اگر اقوام جندونان ماورای ستلج در تپۀ منصور که شامل این عهد نامه نیستند، فسادی نمایند ما با ایشان شرکت نمیکنیم، و در تدابیر سر کوبی آنها با حکومت انگلیس همراهی خواهیم کرد و عساکر انگلیسی را برای سر کوبی ایشان از سرزمین خود اجازت عبور میدهیم.

سوم: اگر یکی از اشخاص سکنۀ ستانه و یا مندی و اراضی متعلقهٔ آن در سر زمین انگلیس ارتکاب جرم نماید ما مسئول آن خواهیم بود یا او را از سر زمین خود خارج میکنیم، و یا جریمه آنرا به سرکار میدهیم و از گذشتن اشخاص جرایم پیشه از علاقۀ خود به سر زمین انگلیسی جلو گیری کرده و راه عبور و مرور نمیدهیم و اگر درین مورد عهد شکنی کردیم. هر قوم جداگانه متعهد دادن جریمه بحکومت انگلیس خواهیم بود.

چهارم: به هیچ کس اجازت نمیدهیم که اسلحه و سامان جنگی را گرفته پیش هندیان مفرور برد. 

پنجم: هیچ قاتل و مجرم و سارق را که در سر زمین انگلیس مرتکب جرم شده باشد امداد و پناه نمیدهیم و نمیگذاریم که کسی از پنجا بر خلاف منافع سرکار حرکتی نماید و در صورت عهد شکنی هر قوم علیحده ذمه وار ادای جریمه خواهد بود.

ششم: اگر یکی از رعایای انگلیسی در سر زمین ما مرتکب جرمی شود ما او را نمیکشیم بلکه دعوی خود را در محاکم سرکاری پیش میکنیم.

هفتم: در انجام شرایط این اقرار نامه هیچگونه عذری شنیده نمی شود و تمام باشندگان این سرزمین آنرا بجا می آورند. 

هشتم: هیچکس را از سر زمین خود اجازت نمیدهیم که در اراضی سرکار انگلیسی مداخله ای نماید. 

نهم: چون سرکار انگلیسی بمنظور منافع ما بر دریای سنده بندری را ساخته و کشتی را دران مقرر داشته است، این کشتی بشرایط مقررۀ سرکار در تصرف ما خواهد بود ولی اجازت نمی دهیم که کشتی مذکور شبانه به مقام سر نامیس رود، البته به موقع معینی که به ضمانت ملکان معزز مقرر گردد، کشتی بدان سو عبور خواهد کرد.

دهم: چون افراد قبایل ما برای سوداگری و دیگر کارها آزادانه و بدون ادای محصول به اراضی انگلیسی رفت و آمد خواهد کرد بنابران ما هم از تمام محصولات اموال التجاره سوداگران رعایای انگلیسی که از سرزمین ما میگذرد صرف نظر میکنیم. و نیز چون سوداگران در کشور انگلیسی حفاظه میشوند مقابلتاً ما نیز تعهد میکنیم، که سوداگران ایشان را حمایت کرده و از حمله هر گونه رهزنان و سارقان محفوظ داریم.

یازدهم: در آینده نیز ما مالک اراضی ستانه خواهیم بود و زراعت و انتظام آن بما تعلق خواهد داشت و سادات و مهاجران هندی1 را دران نخواهیم گذاشت.

جندونان تپه سلار به تاریخ ۱۲ ستمبر ۱۸۶۱م به مقام ابو ماره

عثمان زائیان و گیاه پتهان ۱۷ دسمبر ۱۸۶۱ تصدیق شد.