ایها الازهر
ایها الازهر چنین آرام و خاموشی چرا
آفتاب خویش را در پرده میپوشی چرا
صبح رستا خیز شد با خواب همدوشی چرا
گرگ آمد یوسفا در خواب خر گوشی چرا
ایها الازهر سخن بی پرده گو رای تو چیست
رایت دین بر زمین افتاده فتوای تو چیست
در شرار ظلم اوراق مصاحف سوختند
آتش الحاد در کوی خدا افروختند
کودک ما را کتاب کافری آموختند
عالمان را لب ز اظهار حقیقت دوختند
ایها الازهر درین هنگامه لب بستی چرا
در جهاد راه حق با ما نه پیوستی چرا
بر مسلمانان مگر از دین حمایت فرض نیست
پیرو توحید را با هم صداقت فرض نیست
بهر این ناموس عظمی درس غیرت فرض نیست
در جهاد حق مگر با ما اخوت فرض نیست
ایها الازهر ندای جنبش اسلام کو
سیل کفر آمد نمی بینی نفیر عام کو
کشور ما کشور ارباب ایمان بوده است
خانقاه عشق و خلوت گاه عرفان بوده است
قرنها دین الهی را نگهبان بوده است
سنگر مردان و ماوای دلیران بوده است
ایها الازهر سپاه بت شکن بودیم ما
خار الحاد و ستم را بیخ کن بودیم ما
در جهان حکمت و دانش کشیدی نام تو
شهره گردیدی بعالم قبه اسلام تو
درسگاه شرعرا آغاز تو انجام تو
مومنان را دیدۀ روشن درین ایام تو
ایها الازهر نمی بینی چرا احوال ما
ما بخون خفتیم و فریادی زحائی بر نخاست
از لب گویایی تو هر گز صدائی بر نخاست
زان رواق آشنا درد آشنائی بر نخاست
ز انقلاب سید ماهوی و هائی برنخاست
ایها الازهر بگو سید جمال الدین کجاست
شیخ عبده شد کجا وان غیرت پیشین کجاست
داوریگاه مسلمان دین او وجدان اوست
دعوت حق و عدالت حجت و برهان اوست
شاهد او در مصاف زندگی ایمان اوست
نعره الله اکبر رهبر میدان اوست
ایها الازهر زبنگاه ملل امید نیست
قسمت ما میوه یی از شاخه این بید نیست
کار زار ما بود با بیخدایان زمان
دشمن آزادی و عفریت خونخوار جهان
تا بود یک قطره خون در پیکر افغان روان
تا بود در خاک ما نامی ازین آدمکشان
ایها الازهر قیام خون و میدانست و ما
دشمنی با دشمن خونخوار انسانست و ما
این سپاه بی سلاح برهنه پای دلیر
این شهان بی کله فرماندهان بی سریر
جنگجویان دلاور مادران شیر گیر
نو جوانان وطن این قوم ذلت نا پذیر
ایها الازهر به خون خویش بازی می کنند
پیش تاریخ ملل گردن فرازی می کند
ما دفاع از دین پاک کبریائی میکنم
رزم با نیروی ظلم و بیخدائی میکنیم
تکیه بر بازوی توفیق اللهی میکنیم
ما اسیران جهان را رهنمائی میکنیم
ایها الازهر سخن بی پرده گو رای تو چیست
رایت دین بر زمین افتاده فتوای تو چیست