خرد بیگی کابلی

از شعرای کابل است که مرد متقی و قناعت کاری بود در مجالس علماء و فضلاء محشور بود، و در سال (۹۷۵ه‍) از جهان رفته ۶۵ و بقول امین رازی بزیارت حرمین نیز مشرف گردیده بود (۶۶) 

ازین ابیات افکارش واضح می شود: 

نان جوین و خرقۀ پشمین و آب شور 

سی پاره کلام و حدیث پیمبری 

با یک دو آشنا که نیرزد به نیم جو 

در پیش چشم همت شأن ملک سنجری 

این آن سعادت است که حسرت برو خورد 

جویای ملک قیصر و جام سکندری