السادس ولید بن عبدالملک

ولید بن عبدالملک کنیت او ابوالعباس بود و او مردی بود فحش گوی و پلید چشم خبیث فعل و در عهد او قتبیه بن مسلم به ماوراءالنهر رفت و فرغانه فتح کرد و با ترک طرخان ترکستان (۵)مصاف کرد و طرخانرا بکشت و به خوارزم باز رفت و از غنایم آن فتوح صد هزار برده کودک از غلام و کنیزک بدست اهل اسلام افتاد و حجاج در آخر ایام ولید بمرد به علت میل (۶) و بیخوابی. چون حجاج سعد بن مسیب را که از کبار 

(۱( کذا: ولی الکامل  وسیوطی: رشح الحجاره (۲)کذا،در(پ) خوانده نمی شود (۳)اصل:والی.

(۴)اصل: مهذب بن ابی صعوه،از الکامل و غیره اصلاح شد.(۵)کذا فی الاصل. ولی در الکامل نیزک طرخان آمده،که از مرزبانان بادغیس وسواحل آمویه بود.(۶)پ: سل،میل بمعنی جور و ظلم است،مال: ای جار و ظلم ( المنجد).

امویان طبقه(۳) (۹۷)

صحابه بود بکشت خواب از وی برفت بدان علت بعد از چهل روز بمرد و این حجاج صدوبیست هزار کس را از اشراف خلق کشته بود و رای حربها و ولید مسجد جامع دمشق بنا کرد و در عهد او از بلاد روم و اندلس و دیګر قلاع و از هندوستان تا بلاد ملتان و منصوریه فتح شد و مدت امارت او نه سال و هفت ماه بود و فوت او در جمادی الاخری سنه ست و تسعین بود والله اعلم بحقایق الامور.