در بیان [نعت] شهسواران
در بیان [نعت] شهسواران میدان وغا، چابکسواران عرصۀ دشت کربلا، شافعان روز محشر، یعنی (۱) جناب امامین الشهیدین ، رضی الله عنهما(۲)
ثناییکه عساکر اندیشه و قیاس فرمان روایان ولایت خبرت و هوشیاری، در تسخیر اقلیم ادایش (۳)، هر قدر که بپای وهم و اندیشه، در میدان، جولانگری نمودند، راه بسر منزل مدعای (۴) نبردند، و تحیاتیکه جیوش ذی شعوران آگاه دل، در عرصه ثنای بیانش گرم رو شدندف بانتهای ادایش نرسیدند. خاصه آن شه سواران میدان کربلا، و نقشبندان کارخانه شریعت بیضا، نور دیدۀ- مازاغ البصر و ما طغی ا- (۵) سرور سنه- المودفی القربی- را در خور و سزاوار است.
نظم:
نو باوۀ نهال ریاض پیمبر (۶) اند
دُر دانۀ یگانۀ زهراء ازهر اند
دُر اند و گوشوارۀ عرش (۱۹ معظم اند
نور اند، و نور دیدۀ خورشید انور اند
در ارتفاع منزلت از جماه کائنات
بالاتر اند، در شرف از حصر بر تر اند
از خلعت علوم نبوت مزین اند
وز نگهت نسیم ولایت معطر اند
معصوم مطلق اند جگر گوشۀ رسول
پاک از همه معاصی طیب مطهر اند
از افتخار لحکم لحمی (۲) مشرف اند
وز امتیاز دمک دمی مفخر اند
رضوان الله تعالی ا علیهم اجمعین .