حجاب و هجر

از ظلم زمانه زنده اندر گور است

بی طعلت زیبای تو ای جان جهان

در هر طرفی دیده گشاید کور است

در آرزیو شربت و صلت باشد

پیوسته ز درد هجر تو رنجور است

مشکل که کند طوف حریم کویت

کو پای شکسته است و منزل دور است

هر گز زجفای دهر ای خسرو عهد

شیرین نشدش کام که بختش شور است  

از زندگی و جوانی اورا چه حظ است

کز صحبت دلستان خود مهجبور است