زن چراغ زندگانى

تو مادر فرزندان ، به شوهر خود یاری

در کشور آبایت ، بنگر چقدر خواری

زحمت کشی در صحرا ، خدمت کنی در خانه

با این همه فرزندان ، تو پردۀ اسراری

تو نور و چراغ هستی ، در خانه و کاشانه

ا ز بهر عزیزانت ، پُر مهری و پُرباری

گهواره بجنبانی، هم خانه بروبانی

کار و بار تو زیاد است ، از بسکه توپُرکاری

فرزند تو گرسفید ، گرسیاه و گرسرخ است

با دختر و با پسر ، یک رنگ محبت داری

تا خواب خوش و راحت ، فرزند ترا آید

شب تابه سحر گاهان ، نشسته و بیداری

شنیده از بزرگان ، «محک» که میباشد

بهشت بزیر پایت ، چون سرور و سرداری